Luns.
Como
levo un mes cun destes catarros primaverais que parece que van
empeorando cada día pero que en realidade se manteñen na incerteza
decido ir á doutora. Debía ter ido antes, seino, pero é que a
doutora que me tocou en gracia ten unha estraña querenza polos
gargarexos e polo ibuprofeno e non pensei que este catarro fose
complicarse tanto.
Total,
que o luns vou e me receita uns antibióticos e un xarope. Os
antibióticos atópoos na segunda farmacia que visito, pero o
Fluidasa non. As farmacéuticas vanme contando que fai unha semana
que non lles mandan o Fluidasa, que non entenden o que pasa, que xa
pasaron varias persoas ás que non puideron servirllo...
Na
quinta farmacia atopo o Fluidasa, e explícanme que claro, que é
normal que se esgote porque é o único que entra polo seguro. Tamén
me conta que ultimamente faltan os medicamentos máis comúns e
casualmente os que entran no seguro.
Se
eu fose malpensado pensaría que se trata dunha manobra dos
laboratorios para vender os xaropes que non entran no seguro. E
podería pensar tamén que á Consellería de Sanidade lle interesa
que estes xaropes estean esgotados. Ao doente que lle din que o
medicamento que lle receitaron non aparece non lle importará mercar
outro, aínda que teña que pagar por el. Cartiños que aforran e que
porán enriba da mesa cando nos aseguren que co novo catálogo de
medicamentos aforraron millón e racionalizaron a sanidade pública.
De qué serve ter un catálogo de medicamentos se os medicamentos non
están nas farmacias?
Xoves.
Paseando
con Lois atopamos un montón de cabichas nunha beirarrúa. Como
calquera neno de tres anos, o cativo pregúntame que qué é iso. Non
sei que dicirlle. Como son un pouco bruto case lle digo que iso foi
un porco ou porca que baleirou o cinceiro do seu coche na beirarrúa
porque o que lle gusta é vivir rodeado de lixo e que seguramente
pensa que hai que darlle traballo aos varredores. Quédome coas ganas
e lle explico que a alguén lle deberon caer as cabichas ao chan e
non se deu conta e que é xa sabe que o lixo hai que tiralo nas
papeleiras.
En
realidade pregúntome para qué perder o tempo educando ás crianzas
para que respecten o espazo e ás cousas se o que ven a diario é o
contrario do que nós lles dicimos?
Nenhum comentário:
Postar um comentário